16 mei Hemd van het lijf met Martin Muller
MUSSELKANAAL Medewerker Rie Strikken van de leukste krant in de regio vraagt elke week een inwoner van de Kanaalstreek en Westerwolde het hemd van het lijf. BRON
In aflevering 117 is het de beurt aan chemicus Martin Muller uit Musselkanaal.
Op internet demonstreert Martin Muller in een professioneel filmpje hoe een reinigbaar gezichtsmasker met vervangbaar filter werd ontworpen in … Musselkanaal. Navraag in zijn omgeving leert dat deze jonge telg van familiebedrijf Verfzaak Muller veel in zijn mars heeft.
Vader Chris is niet onverdeeld enthousiast over de aandacht… “Vanwege de krapte zijn we zelf wat gaan experimenteren met maskers, in eerste instantie voor onze eigen klanten. Het resultaat was boven verwachting en we willen ze laten produceren. We hoeven er niks aan te verdienen, maar we lopen bijvoorbeeld tegen certificaat-eisen aan. Ja, dan moeten we ons voorlopig beperken tot ons eigen bedrijf. Daarmee hebben we het lekker druk: mensen hebben nu tijd om te klussen en te verven. Maar ik heb met Martin overlegd en hij wil wel in Hemd van het lijf.”
Aldus arriveert uw verslaggever op maandagmorgen in de dan gesloten winkel. De voorafgaande week werkte de corona-routing daar goed, maar kon hier en daar verbeterd worden. Daarmee is de familie Muller bezig. Als een goed geoliede machine bewegen ouders Chris en Henriëtte en zonen Johan en Martin zich door de verfzaak. Senior geeft aanwijzingen, verhangt hier en daar een lint, zijn vrouw stelt voor een vloerlijn-sticker te verplaatsen, de jongens denken mee. En ondertussen bespreken wij de toestand van de wereld.
“Koffie pap! Die mevrouw komt voor mij”, roept Martin. “Ach ja, natuurlijk. Kom.”
In ganzenpas begeven wij ons, met onderling anderhalve meter afstand, naar het ruime kantoor.
Wanneer ben je geboren?
“Op 17 februari 1998. In het Refaja ziekenhuis. Mijn vader is de derde generatie Verfzaak Muller en heeft na de HAVO op de nationale schilderschool gestudeerd. Mijn moeder werkt mee in het bedrijf. Zij heeft na het atheneum vakspecifieke cursussen gevolgd. We zijn echte bèta-mensen hier in huis. Mijn oudere broer Johan heeft ook scheikunde gestudeerd. Na de Antonius basisschool ging ik naar de RSG in Ter Apel
Chemistry
Sinds 2016 studeer ik chemistry, zeg maar scheikunde, aan de RUG. Ik heb tot nu toe nog niets over hoeven te doen, alles is in een keer gelukt. Vorig jaar haalde ik de bachelor, nu ben ik bezig met mijn master scheikunde met als profiel Science, Business and Policy. Die duurt twee jaar. Het laatste jaar is vooral toegepaste bedrijfskunde, maar ik ben nu bezig met chemisch onderzoek. Door de coronacrisis doe ik veel thuis. Verslag doen van achter het beeldscherm. Dat is behelpen, maar gaat goed. Ik studeer onder andere bij professor doctor Marleen Kamperman. Dat is een jonge, ontzettend inspirerende wetenschapper. Zij doet onderzoek naar polymeren. We zoeken nu naar bio-gebaseerde lijmen die onder water kunnen functioneren. Mosselen maken dat al eeuwen. Die proberen we na te maken door middel van het beter begrijpen van het principe dat ze gebruiken. Het is fascinerend om te zien hoe de natuur ons altijd een stapje voor is. Het is natuurlijk interessant om aan lijmen te werken omdat wij thuis ook altijd bezig zijn met lijmen en verven.
Ik weet nog niet of ik een toekomst in de zaak zie. We zijn beide wel zeer betrokken, mijn broer en ik. Hij werkt al fulltime in de winkel en ik draag mijn steentje bij achter de schermen.
Professor Ben Feringa
Tijdens een van mijn eerste colleges zaten we met zo’n honderdvijftig studenten in een zaal, toen opeens de deur openging en professor Ben Feringa daar binnen kwam met in zijn gevolg het hele mediacircus. Op dat moment waren wij groentjes compleet overvallen. Maar nu, achteraf, realiseer ik me dat ik met mijn neus bovenop het historische moment zat van de bekendmaking dat hij de Nobelprijs had gewonnen!
Later ging ik met een basisschool vriend, Paul Rüschen, naar een van zijn lezingen. Paul zijn moeder is namelijk een zus van Ben. De professor reageerde blij verrast: ‘a moi, doe ook hier?’
Klapster Schutters
Paul ken ik al van jongs af aan. We zijn allebei lang lid van de schietvereniging. Het is best bijzonder dat een kleine plaats als Musselkanaal twee schietverenigingen heeft. Zelf ben ik lid van de Klapster Schutters. In 2018 heeft de vereniging de LKK, de Landelijke Klasse Kampioenschappen, georganiseerd, hier in sporthal De Veenhorst. Maar liefst dertig banen hadden we! Dat was enorm bijzonder.
Verder speel ik in mijn vrije tijd graag piano. Dat doe ik al vanaf groep zeven. Met mijn docent Klaas Withaar geven we samen met andere leerlingen wel eens koffieconcerten in de kerk.
Maskers
Oh ja, we moeten het nog over het filmpje van de maskers hebben.
Jan de Wit heeft tot 2002 bij ons gewerkt. Door ziekte moest hij ermee stoppen, maar hij is nog wekelijks bij ons te vinden, even gezellig bijkletsen onder het genot van een kop koffie.Schilders gebruiken bij hun werk gezichtsmaskers. Toen die schaars werden kregen wij er vraag naar van klanten. In de loop der jaren hebben mijn pa en Jan heel wat maskers uitgeprobeerd. Het ene sloot niet goed af, het andere was zweterig bij langdurig dragen, weer een ander liet te veel door. Telkens als er iets nieuws op de markt kwam, dan probeerden wij die uit.
Het meest ideale was een Martindale-masker, een reinigbaar masker met vervangbaar filter. Heel duurzaam ook nog eens. Een simpel, maar eigenlijk heel effectief ontwerp. En het kostte ook nog haast niks. We hebben het jaren gebruikt. Het oorspronkelijke ontwerp dateert uit 1928. In de tachtiger jaren waren ze opeens niet meer verkrijgbaar. Jan de Wit had zijn masker altijd bewaard. Toen de schaarste optrad, gingen wij, op zijn initiatief, hier in het magazijn eens zoeken of we nog niet wat basisonderdelen hadden. En die waren er. Mijn vader heeft vervolgens het ontwerp verbeterd. Daarmee zijn we naar Peter de Roo van Thalens PPS in Drouwenermond gegaan. Zij zijn gespecialiseerd in hoog nauwkeurig plaatwerk en het masker was binnen no time klaar. We hebben het idee aangeboden aan instanties. Wij en Thalens hoeven er niks aan te verdienen, maar al gauw loop je tegen certificaat-eisen en dat soort hobbels aan. Het ontbreekt ons aan tijd om daar nu energie in te steken. Dat deed ons besluiten om ze vooralsnog alleen voor klanten en eigen gebruik te maken. Daarbij kwam wel het idee om een filmpje te maken, ik zit in dat wereldje.
Film
Toen ik vroeger op turnen zat bij MSK Gymnastiek had ik les van Jordi van der Werf. Hij heeft een eigen videobedrijf: Werfproductions. Door hem raakte ik daarin geïnteresseerd en wij werken alweer jaren samen. Wij maken in opdracht professionele films voor onder andere bedrijven, gemeentes, maar ook voor MSK Gymnastiek en theatergroepen Het Centrum en UDI. Ik heb in 2018 mijn drone brevet gehaald, handig bij het filmwerk. Vorig jaar heb ik een 2D-animatie online summer school van acht weken gedaan. Daar leerde ik de kunst van digitaal animeren.
Het masker-filmpje was zo gepiept. Binnen twaalf uur was het geschreven en gefilmd: met rollen voor pap, Thalens en mij. We hebben er veel lol aan gehad. Zo beplakten we twee maskers met motieven van ‘een Delfts blauwe tegel’ en ‘het Rode Kruis’. Haha mooi toch.
Thuisstudie
Vanwege de coronacrisis was de universiteit een van de eersten die dicht gingen. Ik studeer dus al veel eerder thuis, hier bij mijn ouders. Ik heb nog niet echt de behoefte gehad om op kamers te gaan. Hier in Musselkanaal heb ik een fijn sociaal netwerk en mijn baantjes. Zo heb ik bij ASL in Emmen ook nog jaren studiebegeleiding in exacte vakken gegeven. Het is leuk om scholieren te helpen en door het examen te slepen.
Musselkanaal
Sinds de basisschool ben ik misdienaar geweest bij de Sint Antoniuskerk. Veel mensen van mijn generatie zijn daarmee gestopt. Om toch bij de kerk betrokken te blijven ben ik koster geworden. Als ik volgend jaar voor stage over ver moet, zal ik dat misschien moeten stopzetten.
Ik weet nog niet wat ik na mijn studie wil. In ieder geval iets anders dan doorstuderen! Daar ben ik nu wel even klaar mee. Waarschijnlijk ga ik een baan zoeken, werken. Het liefst hier in de buurt, want ik ben gehecht aan Musselkanaal en aan de streek.